Ακούστε ή κατεβάστε την εκπομπή της 30ης Δεκεμβρίου
1. Jarv Is… - Beyond the Pale
Φτιάχνοντας για πρώτη φορά ένα καλόπιστο συγκρότημα μετά τη διάλυση των Pulp το 2002, έχει ξεκάθαρα αναζωογονήσει τον Jarvis Cocker. Σ’αυτό το ντεμπούτο των Jarv Is… με μέλη επίσης τη Serafina Steer και τον Jason Buckle, παρουσιάζονται εφτά επικά τραγούδια που αγγίζουν την Krautrock και την house and dub, τα οποία κτίστηκαν και ηχογραφήθηκαν μέσα από ζωντανές εμφανίσεις των τελευταίων δύο χρόνων. Πάνω από όλα ο Jarvis, σε μερικούς από τους πιο βαθυστόχαστους στίχους του, εξετάζει το παρελθόν μας από την εποχή που ζούσαμε στις σπηλιές, την κατάρα της νοσταλγίας και το υποκείμενο των καταστραμμένων ζωών.
2. Fiona Apple – Fetch the Bolt Cutters
Το Fetch the Bolt Cutters είναι το album που μοιάζει περισσότερο με το 2020. Όπως όλα τα βίντεο του TikTok, οι συναντήσεις στο Zoom και τα ζωντανά livestream στο Facebook, YouTube και Instagram που γεμίζουν τα απογεύματα και τα βράδια τελευταίως, το Bolt Cutters είναι μια προσπάθεια από το σπίτι όπου το σπίτι είναι ένας χωρίς επίγνωση χαρακτήρας του album. Τα συναισθηματικά φωνητικά της Fiona Apple, η εντατική αυτο-ανάλυση και οι μελωδίες πιάνου είναι ακόμα κεντρικής σημασίας, αλλά ο ατμοσφαιρικός ήχος του δωματίου και τα DIY κρουστά του δίνουν μια σπιτική μυρωδιά. Είναι κατάλληλο για αυτήν τη συλλογή ιστοριών σχετικά με την απελευθέρωση από την πίεση των συναδέλφων και τους καθορισμένους ρόλους για τις γυναίκες στην Αμερική (και στην αμερικανική βιομηχανία της ψυχαγωγίας). Η Apple βγαίνει από αυτό και μοιάζει σαν μια που κατάφερε να επιζήσει, μια φωνή χωρίς να έχει επηρεαστεί από τους εκφοβισμούς που είχε στο σχολείο, τους θεατές της βιομηχανίας και τους άνδρες που την ελέγχουν που θα μπορούσαν να την καταστρέψουν. Είναι μια μαχητής όπως μας είπε από τότε που έβγαλε το "Shadowboxer".
3. Paul Weller – On Sunset
Αν ο Weller του 2018 συνέχιζε να παίρνει δύναμη με τον δικό του τρόπο από παραδόσεις της Αγγλικής folk, ενορχηστρώσεις εγχόρδων και αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε, «το vibe του Nick Drake», το μοντέλο του 2020 καλύπτεται από ένα πολύ πιο εκτεταμένο χαρακτήρα. Εδώ, ενώ δεν παύει ποτέ να είναι ο Weller που ξέρουμε, όπως για παράδειγμα στο Ploughman, υπάρχει μια σύγκρουση του παρελθόντος με το μέλλον με πινελιές της funk και της soul, ακόμα και γερμανικού μοτορικού χαρακτήρα ρυθμών. Είναι σαν να ακούμε όλα τα χαρακτηριστικά των τραγουδιών του Paul Weller από διάφορες εποχές, ακόμα και αυτές που δεν ήρθαν ακόμα, σε ένα μόνο album!
4. James Dean Bradfield – Even in Exile
Υπάρχει μια λέξη στο πρώτο τραγούδι του album, Recuerda που αποδεικνύει γιατί οι Manic Street Preachers παραμένουν ένα σημαντικό συγκρότημα. Ο τραγουδιστής τους James Dean Bradfield με την όψη πυγμάχου και τη φωνή υψίφωνου χορωδού κάνει ένα ολόκληρο album αφιέρωμα στον Victor Jara, τον Χιλιανό και ακτιβιστή που σκότωσε η σπείρα του δικτάτορα Pinochet. Είναι λοιπόν η λέξη Cofiwch (Κοβιόχ) που μας κάνει να μαθαίνουμε ότι πρόκειται για τον σκόπιμο πνιγμό ενός από τα τελευταία χωριά της Ουαλίας το 1965 όπου μιλιόταν η τοπική γλώσσα. Οι στίχοι είναι προσαρμοσμένοι από τα ποιήματα του θεατρικού σεναριογράφου και αδελφού του Nicky Wire των Manics, Patrick Jones τα οποία ήταν αφιερωμένα στον Jara, και ο Bradfield μαζεύει τους στίχους για να μας πει για την μουσική του, και πώς μουσικοί όπως τον Jara μπορούν να αναφέρονται στην ιστορία κρατώντας την ζωντανή για να πορεύεται το παρελθόν παράλληλα με το παρόν. Με τη σειρά του ο Bradfield κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα, ένα ωραίο τρικ. Αυτή είναι η δύναμη των Manics, το πάθος τους για την ιστορία, να μαθαίνουν απ’ αυτήν και θέλουν πάντα να τη μοιραστούν μαζί μας. Τα λόγια του Jones είναι δυνατά και άμεσα, καθόλου όπως του αδελφού του, Nicky Wire και τις punk φιλοσοφίες του αλλά είναι το ίδιο ζωηρά και ο Bradfield τα αποδίδει με τον συνηθισμένο του στόμφο. Πολλές από τις στιγμές του album θα μπορούσαν να είναι σκίτσα για ένα μιούζικαλ, υπάρχει πραγματική ευφυΐα και άξιζαν όλες τις ηλεκτρονικές, ακουστικές και ορχηστρικές ενορχηστρώσεις, με κάποιες επιτυχημένες αν και ανυποψίαστες πινελιές από prog και ψυχεδέλεια.
5. Fleet Foxes – Shore
Μια υπέροχη έκπληξη, όχι μόνο λόγω της ξαφνικής εμφάνισής του την ημέρα της φθινοπορινής ησιμερίας αλλά και από το γεγονός ότι ο Robin Pecknold ακούγεται σαν ένας ανανεωμένος άνθρωπος που ταίριαξε τον κλασικό folk-rock ήχο του αξέχαστου ντεμπούτο album του συγκροτήματος με μια αστραφτερή ποπ παραγωγή. Παρόλο που οι στίχοι αγγίζουν έννοιες όπως η απομόνωση, η κατάθλιψη και ο χαμός, το τραγούδι Sunblind είναι αφιερωμένο στους πρόσφατα πρόωρα εκλιπόντες Richard Swift και David Berman, μεταξύ άλλων, το album Shore είναι σε γενικές γραμμές αδιάκοπα ηλιόλουστο και αισιόδοξο, ένα αφιέρωμα στην άγρια φύση, αλλά και στην ανθρώπινη φύση.
6. This is the Kit – Off Off On
Το πέμπτο album από τους This is the Kit της βρετανίδας τραγοποιού Kate Stables, δημιουργήθηκε με το συγκρότημα σε ένα απομονωμένο εξοχικό σπίτι στο Brecon Beacons, πριν ηχογραφηθεί στο Wiltshire. Και είναι τόσο πολύ ένα album του 2020. Παρόλ’ αυτά το album γεννήθηκε πριν ακόμα ο COVID καταβάλει τον κόσμο. Είναι παράξενο, λοιπόν, πόσο σωστός είναι ο τίτλος του άλμπουμ, Off Off On, δεδομένης της φύσης των lockdown σε αυτό το έτος του Covid. Τα θέματα των τραγουδιών είναι η ανθεκτικότητα και η επανεκκίνηση, η νοσταλγία, η ανάγκη χώρου, το πολυετές ζήτημα της ισορροπίας εργασίας / ζωής, η αγάπη, η μοναξιά και το άγχος. Δεν θα μπορούσε αυτό το album να ήταν πιο σχετικό με τη χρονιά στην οποία εμφανίστηκε.
7. Fontaines DC – A Hero’s Death
Μετά το φωτεινό και υποσχόμενο ντεμπούτο τους, το δεύτερο album του συγκροτήματος από το Δουβλίνο δείχνει μια πιο σκοτεινή άνθιση των ταλέντων τους με ένα πιο άγριο και γεμάτο κρουστά post-punk ήχο. Η δόξα πάει στον υπερκινητικό τραγουδιστή των Fontaines DC, Grian Chatten – ο ρομαντικός ήρωας αυτού του ιδιαίτερου δράματος – για το γεγονός ότι βρήκε τις κατάλληλες μελωδίες για να μετατρέψουν τις αντηχήσεις του αφηρημένου παιξίματος της κιθάρας σε κάτι επικό και διαχρονικό.
8. Matt Berninger – Serpentine Prison
Ένα οικείο, μηχανολογικό σόλο ντεμπούτο album για τη φωνή των The National που δεν απέχει από το ύφος της εξαιρετικής του μπάντας. Δεν πρόκειται όμως από ένα καθαρά σόλο album αφού περισσότεροι από δώδεκα καλεσμένοι, συμπεριλαμβανομένου του μπασίστα των National, Scott Devendorf, του Brent Knopf από το άλλο του συγκρότημα EL VY, του Walmen Martin των Walkmen και του Andrew Bird, οι τρεις από τους οποίους παίρνουν πολλούς ρόλους στη ηχογράφηση. Η φημισμένη μπασίστας του David Bowie, Gail Ann Dorsey συμμετέχει επίσης σε ντουέτο με τον Berninger.
9. Doves – The Universal Want
Επιστρέφοντας μετά από 11 χρόνια, το πέμπτο album των Doves από το Manchester περιλαμβάνει το παρελθόν όσο και το παρόν και το Universal Want μας δείχνει μια έκφραση σαφήνειας από την αρχή έως το τέλος. Με ρευστότητα και ευκολία, τα δέκα τραγούδια καθιστούν ένα ψυχρό, ανυψωμένο ταξίδι που επισκέπτεται εξωτερικές και εσωτερικές τοποθεσίες, προσφέροντας στον ακροατή μια αίσθηση ικανοποίησης.
10. The Flaming Lips – American Head
Μετά από μια δεκαετία πειραματικών album, οι Flaming Lips επιστρέφουν με ένα πιο συμβατικό και χαρισματικό album με το 16ο τους, American Head. Μαζί τους στην νέα αυτή εξερεύνηση για το τι σημαίνει να είσαι μια αμερικανική μπάντα ήταν η Kacey Masgraves, όμως η επιτυχία του album οφείλεται περισσότερο στο γεγονός ότι ο Wayne Coyne και ο Steven Drozd κοίταξαν με λαχτάρα το παρελθόν και την καταγωγή τους και ιδιαίτερα την εποχή που ήταν έφηβοι όταν είχαν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα εκείνης της ηλικίας αλλά και τους δύστροπους συγγενείς τους. Το καλύτερο album των Flaming Lips από την εποχή του Yoshimi Battles the Pink Robots!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου